การทรมานคือการรอคอย .................................... โดย หล่อขวัญ

แสงสุรีย์ สาดส่อง ต้องไอหมอก ดอกไม้งอก งามชื่น ระรื่นไหว ลมอ่อนพัด พาพร่าง ละอองไพร กลิ่นหอมไกล โรยรื่น ชื่นอารมณ์ ยามตะวัน ทาบฟ้า สีครามแจ่ม ดอกไม้งาม แซมโลก สวยสุขสม รอยยิ้มแย้ม แต้มผ่าน ม่านสายลม

O เมื่อคลื่นฝน .. พรมพร่างไม่ว่างเว้น ค่อยโรยเส้นล้อมห่มสายลมร่ำ จึง-ผืนฟ้ารอบด้านคลี่ม่านดำ ของคืนค่ำให้สยาย .. ลงคลายตัว O เพียงจะให้หม่นหมอง .. ที่มองว่า เหมือนรูปรอยเหว่ว้า .. ยามฟ้าหลัว บังดวงวัน

หรือเพียงไรในชีวีดีไปกว่า เติมทิวาเก็บตะวันแต้มฝันรุ่ง วางละไมใส่ตะแกรงแล้วแต่งปรุง เพิ่มพยุงพยับฝนยามหล่นโปรย ใส่กระแสแรรายเติมสายรุ้ง วาดเฟื่องฟุ้งฟายฟ่องผ่องระโหย เร่รายทางวางขอบกรอบลมโชย ประดาโดย

ลมโชยโปรยกลิ่นหญ้า แดดอ่อนทาแนวเขาไกล ทางเลาะเลียบน้ำใส ใจเบาสบายคล้ายฝันดี เสียงนกบอกยามเช้า ร้องเบาเบาในพฤกษ์ศรี ป่าเขาลมรำเพยพลี เหมือนได้หนีความวุ่นวาย แวะนั่งมองท้องฟ้า ปล่อยเวลาให้ล่องลาย คลื่

ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแก้ว น้ำค้างแวววาวรับอรุณใส หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว ปานท่องในส